سازنده گرایی

نظریه یادگیری سازنده گرایی یا سازندگی :

سازندگی یا سازنده گرایی ، ریشه در اندیشه های علمی و فلسفی دانشمندانی همچون پیاژه، ویگوتسکی، روانشناسان گشتالتی، برونر و به ویژه جان دیوئی دارد، که بر نقش فعال یادگیرنده در درک و فهم و ساختن دانش و علم تاکید کرده اند. سانتراک برای سازنده گرایی این تعریف را عنوان نموده است: یادگیری است که بر فعال بودن یادگیرنده در ساختن دانش و فهم آن تاکید می کند.

اصول و مولفه های ساختن گرایی

هنگامی که صحبت از ساختن گرایی به میان می آید در واقع لازمه آن پذیرفتن سه پیش فرض است:

  1. ادراک در تعامل ما با محیط شکل می گیرد و نمی توانیم درمورد چیزی که یادگرفته شده جدا از این که چگونه یادگرفته شده است صحبت کرد.
  2. تعارض شناختی محرکی برای یادگیری می باشد.
  3. دانش در بستر اجتماعی شکل می گیرد.

مبانی روش سازنده گرایی:

  • مبتنی بر نظریه های شناختی یادگیری است .
  • یادگیری فرایند ساخت دانش است .
  • یادگیری به عنوان یک فرایند تلقی می شود.
  • فرایند یادگیری و توسعه تفکر اهمیت دارد .
  • خود فراگیر دانش را می سازند و مدرس تسهیل کننده ی این فرایند است .
  • درس ها مبتنی بر پاسخ ها و واکنش های یادگیرندگان توسعه داده می شود .
  • مدرسین از روش های توسعه ی فکر استفاده می کنند .
  • مدرس و فراگیر هردو با هم پیشرفت یادگیری را ارزشیابی می کنند .
  • پاسخ های یادگیرندگان به عنوان روش های دیگر تفکر پذیرفته می شود .
  • دیدگاه کل گرا از دانش بیشتر مورد تاکید است .

ویژگی های نظریه یادگیری سازنده گرایی:

هیچ دانشی مطلق نیست؛ بلکه همه دانش ها ساختنی و نسبی اند. به جهت تایید این مطلب باید نوشت که در گذشته قواعد و اصول علمی زیادی وجود داشت که به با پیشرفت بشریت و علم تمام آن قوانین و اصول از درجه اعتبار ساقط گردید.

یادگیری فقط در یک متن و یا در یک زمینه معین رخ نمی دهد. انسان برای یادگیری می تواند از تمام اماکن و موقعیت ها استفاده نماید و یادگیری نباید فقط در مدرسه، آزمایشگاه و … صورت بگیرد.

یادگیری معنادار از نظر سازنده گرایی:

خلق فعال ساختار دانش از تجارب شخصی خود. به بیان دیگر هر یک از یادگیرندگان بر اساس تجارب شخصی خود، یک تفسیر شخصی از جهان می سازد و بر این باور است که دانش یک شخص به شخص دیگر قابل انتقال نیست؛ زیرا دانش حاصل تفسیر شخصی از تجارب است که تحت تاثیر عوامل مختلف چون: سن، جنس، نژاد و قومیت می باشد.

بر اساس این نظریه، دانش در  فرایندی مستمر با  تجربه مستقیم ساخته می شود. و ذهن را مانند صافی ای که درونداد های جهان را از خود عبور می دهد تا به واقعیتی منحصر به فرد دست یابد، تلقی می کند. بنابراین ساختن گرایی برخلاف رفتارگرایی و شناخت گرایی دانش را مستقل از ذهن نمی داند و با وجودی که جهان خارج از ذهن را نفی نمی کند. ومعتقد است هر کدام از ما قواعد و الگوهای خاص خود را تولید می کنیم. فلسفه ی ساختن گرایی در فلسفه ی عمل گرایی دیویی ریشه دارد. اصول ساختن گرایی بر پایه ی آگاهی از یادگیری استوار است. وپیام اصلی آن این است که دانش به یادگیرندگان منتقل نمی شود بلکه یادگیرندگان دانش را خود برای خود می سازند. هدف نهایی ساختن گرایی، حمایت از یادگیرندگان است. تا در آنها مهارت حل مسئله، تفکرانتقادی، تجزیه وتحلیل، آفرینش وارزشیابی را تقویت کند. دیدگاه سازنده گرایی تغییر از انتقال دانش به وسیله ی مدرس به ساخت دانش توسط یادگیرندگان را پیشنهاد می دهد.

۴/۵ - (۶۶ امتیاز)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *