مسیر علمی و حرفه‌ای

دکتر سپهری دارای پیشینه‌ای غنی در حوزه‌های مدیریت، توسعه منابع انسانی و به‌ویژه طراحی و استقرار نظام‌های آموزش سازمانی است. فعالیت او ترکیبی از سه محور کلیدی است:

پژوهش دانشگاهی و نظریه‌پردازی

او از جمله اساتیدی است که در زمینه‌های زیر آثار و دیدگاه‌های شاخص دارد:

• مدیریت آموزش و یادگیری سازمانی
• مدل‌سازی اثربخشی آموزش
• توسعه حرفه‌ای کارکنان
• نظام‌های صلاحیت‌محور و شایستگی‌ها
• گذار از آموزش کلاسیک به یادگیری مبتنی بر عملکرد

رویکرد اصلی او در تحقیقات، ترکیب تفکر سیستمی با داده‌محوری است؛ یعنی آموزش را نه به‌عنوان یک فعالیت مستقل، بلکه بخشی از زنجیره ارزش سرمایه انسانی می‌بیند.

مشاوره تخصصی و استقرار نظام‌های آموزشی

ایشان تجربه همکاری با سازمان‌های بزرگ، صنایع و نهادهای مختلفی را دارد. در این همکاری‌ها:

• ساختار آموزش را بازطراحی کرده
• فرایندها را استاندارد نموده
• مدل‌های سنجش عملکرد و اثربخشی تعریف کرده
• نظام‌های توسعه شایستگی‌ها را عملیاتی کرده است

مشاوره‌های او معمولاً از جنس «نسخه واحد برای همه» نیست؛ بلکه مبتنی بر شناخت عمیق از فرهنگ، مأموریت و محدودیت‌های سازمان است.

تولید ادبیات تخصصی و تربیت نسل جدید متخصصان آموزش

بخش مهمی از اثرگذاری او مربوط به:

• انتشار مقالات و کتاب‌های تخصصی
• تدریس دوره‌های حرفه‌ای
• و تربیت مدیران آموزش و توسعه منابع انسانی اس.

او به اهمیت «دانش مشترک» و «زبان مشترک» میان مدیران آموزش و مدیران ارشد باور دارد؛ موضوعی که در آثار و گفتگوهایش بارها برجسته شده است.

دیدگاه‌ها و فلسفه مدیریتی

آموزش، یک سیستم یکپارچه ارزش‌ساز است

در اندیشه دکتر سپهری، آموزش تنها زمانی معنا دارد که:

• با استراتژی سازمان هم‌راستا باشد
• منجر به تغییر رفتار و عملکرد شود
• و اثر آن در نتایج سازمان قابل مشاهده باش.

او بارها بر این نکته تأکید کرده که آموزش سازمانی باید از «کلاس‌محوری» عبور کرده و به سمت «حل مسئله»، «یادگیری در جریان کار» و «یادگیری داده‌محور» حرکت کند.

سنجش اثربخشی: فراتر از مدل‌های کلاسیک

اگرچه مدل هایی مثل کرک پاتریک یا فیلیپس مبنای بسیاری از الگوهای ارزیابی هستند، اما سپهری معتقد است که اثربخشی آموزش زمانی واقعی است که بتوان نشان داد یادگیری چگونه بر عملکرد و خروجی‌های سازمان اثر گذاشته است. به همین دلیل در آثار و مشاوره‌های او، مفهوم ارزیابی چندسطحی، ارزیابی قبل و بعد، تحلیل عملکرد و ارتباط شاخص‌های یادگیری با شاخص‌های کسب‌وکار بسیار برجسته است.

توسعه شایستگی‌ها: ستون فقرات آموزش

او یکی از پیشگامان ترویج نگاه شایستگی‌محور در ایران است.
در این نگاه:

• برنامه آموزشی نتیجه تحلیل شکاف شایستگی است
• مسیر رشد کارکنان بر مبنای شایستگی‌ها تعریف می‌شود
• و آموزش از «محتوامحور» به «توانمندی‌محور» تبدیل می‌گردد

نقش دکتر سپهری در تکامل آموزش سازمانی در ایران

در یک نگاه کلان، او را می‌توان یکی از افرادی دانست که در مسیر حرفه‌ای‌سازی آموزش در ایران نقش فعال داشته است:

• ایجاد ادبیات علمی بومی‌سازی‌شده

او کمک کرده مفاهیم جهانی به زبان سازمان‌های ایرانی ترجمه و سازگار شوند.

• تربیت مدیران آموزش حرفه‌ای

دوره‌ها و کارگاه‌های او نقطه شروع مسیر حرفه‌ای بسیاری از کارشناسان و مدیران فعلی آموزش بوده است.

• بهبود کیفیت نظام‌های آموزشی در صنایع مختلف

تأثیر مشاوره‌های او در مدل‌های سنجش، ساختار واحدهای آموزش و استانداردسازی فرایندها کاملاً محسوس است.

چرا شناخت دکتر سپهری برای متخصصان آموزش ضروری است؟

در سازمان‌های امروز که تغییرات سریع، مهارت‌های پیچیده و رقابت شدید وجود دارد، پیاده‌سازی سیستم آموزش‌های پراکنده و غیرهدفمند دیگر کافی نیست.
اینجا دقیقاً همان نقطه‌ای است که اندیشه و مدل‌های دکتر سپهری اهمیت پیدا می‌کنند:

• او راهکار ارائه می‌دهد، نه فقط مفهوم
• مدل می‌سازد، نه فقط توصیه
• و یادگیری را به نتایج کسب‌وکار گره می‌زند

به همین دلیل مطالعه آثار و تجربیات او برای تمام مدیران آموزش، متخصصان توسعه منابع انسانی و حتی مدیران ارشد سازمان‌ها ارزش فراوانی دارد

جمع‌بندی

دکتر سعید سپهری را می‌توان یکی از چهره‌های تأثیرگذار در شکل‌دهی رویکرد نظام‌مند به آموزش سازمانی در ایران دانست؛ فردی که تلاش کرده مرز میان نظریه و عمل را کم‌رنگ کند و آموزش را به ابزاری برای توانمندسازی واقعی سازمان‌ها تبدیل نماید.اگر به‌دنبال شناخت چهره‌هایی هستی که آموزش را از فعالیتی هزینه‌بر به فرآیندی ارزش‌ساز تبدیل کرده‌اند،
نام دکتر سعید سپهری یکی از گزینه‌هاست.