واقعیت مجازی در آموزش

Virtual Reality

واقعیت مجازی (VR) به یک شبیه سازی رایانه ای گفته می شود که در آن فرد می تواند در یک محیط سه بعدی مصنوعی با استفاده از دستگاه های الکترونیکی مانند عینک مخصوص با صفحه یا دستکش مجهز به سنسور ، تعامل داشته باشد. در این محیط مصنوعی شبیه سازی شده ، کاربر می تواند تجربه ای واقعی از احساس را داشته باشد.

واقعیت افزوده (AR) متفاوت از واقعیت مجازی است ، از این جهت AR دنیای واقعی را ارتقا می بخشد زیرا با پوشش های گرافیکی وجود دارد و تجربه ای کاملاً غوطه وری ایجاد نمی کند.

درک واقعیت مجازی

مفهوم واقعیت مجازی بر اساس ترکیب طبیعی دو کلمه ساخته شده است: مجازی و واقعی. اولی به معنای “تقریبا” یا “مفهومی” است که منجر به تجربه ای می شود که با استفاده از فناوری نزدیک به واقعیت است. این نرم افزار دنیای مجازی را ایجاد می کند و در خدمت کاربرانی است که از تجهیزات سخت افزاری مانند عینک ، هدفون و دستکش مخصوص استفاده می کنند. با هم ، کاربر می تواند دنیای مجازی را از درون ببیند و با او تعامل کند. برای درک واقعیت مجازی ، بیایید موازی با مشاهدات دنیای واقعی آن را ترسیم کنیم. ما محیط اطراف خود را از طریق حس و مکانیسم های درک بدن درک می کنیم. حواس شامل چشایی ، لمس ، بو ، بینایی و شنوایی و همچنین آگاهی و تعادل فضایی است. ورودی های جمع شده توسط این حواس توسط مغز ما پردازش می شوند تا از محیط عینی اطراف ما تفسیر کنند. واقعیت مجازی تلاش می کند تا یک فضای توهمی ایجاد کند که بتواند با اطلاعات مصنوعی به حواس ما ارائه شود ، و باعث می شود ذهن ما این واقعیت (تقریبا) را باور کند.

کاربرد واقعیت مجازی در آموزش

کاربرد واقعیت مجازی در آموزش جنبه‌های مختلفی دارد. به عنوان مثال، یک محیط آموزش پزشکی را در نظر بگیرید که در آن بیمار، اتاق عمل، پزشکان و حتی خون موجود در صحنه همه مجازی هستند ولی تجربه یادگیری «واقعی» است. گمان نکنید که چنین چیزی در آینده اتفاق می‌افتد، بلکه هم اکنون ما شاهد این رویداد شگفت‌انگیز در عرصه آموزش پزشکی هستیم.

واقعیت مجازی دریچه جدیدی به دنیای آموزش باز می‌کند که بدون آن غیرممکن بود. برای مثال، می‌توان دوره‌هایی را در خصوص نحوه کار در محیط‌های خطرناک یا با ریسک بالا ایجاد کرد، مواد خطرناک را در آن کشف کرد یا فعالیت‌های پیچیده دیگری را بدون اینکه به طور واقعی در معرض چنین محیط‌هایی قرار بگیرید، انجام دهید. این یک تجربه از نزدیک است با کمترین میزان تلفات. علاوه بر جنبه جذاب و جالب بودن آن، ایمنی آن باعث شده که VR به یک ابداع خاص در صنعت آموزش مجازی تبدیل شود. به فراگیران کمک می‌کند از اشتباهاتشان درس بگیرند، مجموعه مهارت‌های مناسبی بدست آورند، آزادی در اشتباه کردن داشته باشند و دوباره تلاش کنند. برای مثال، ماژول آموزشی VR مواد خطرناک، به فراگیران کمک می‌کند تا بدون مواجهه با ریسک‌های اشتباه عملی، به طور مجازی با این مواد کار کنند. بنابراین یکی از زمینه‌های استفاده از واقعیت مجازی، در حوزه آموزش نیروی کار تازه وارد و کارآموزان است. ترکیب واقعیت مجازی با منابع آموزش مجازی به خصوص در صنایعی با نیازهای آموزشی خاص که مستلزم آشناسازی با موقعیت‌هایی هستند که می‌تواند خطرناک، گران یا حتی غیرقابل شبیه‌سازی با دنیای واقعی باشند، بسیار مفید است. مطالعات نشان داده است این نوع از آموزش زمان کمتری نیاز دارد و کارآمدتر است. مهمتر اینکه، تجربه یک رویداد شبیه‌سازی شده از یک اشتباه، کارآموزان را قادر به واکنش و بدست آوردن دانش عملی می‌سازد.

چرا از واقعیت مجازی در آموزش استفاده می‌شود؟

کارایی و اثربخشی در آموزش دارد

تغییرات پر نفوذی در آینده دارد

بسیار کم هزینه در اجرا خواهد بود

اگر چه واقعیت مجازی کمابیش در عرصه حضور دارد، ولی هنوز بازار آن نوپا و بکر است. با این حال، کارشناسان معتقدند وضعیت فعلی به زودی تغییر خواهد کرد و حضور این فناوری در زندگی روزمره انسان‌ها پررنگ‌تر خواهد شد. پیش‌بینی می‌شود وقتی اپل دستگاه هدست VR خود را عرضه کند، یک شبه بیش از ۱۰۰ میلیون دستگاه وارد چرخه فروش یا استفاده کاربران شود. شاهد دیگر گوگل است که با شتابی قابل توجه، در حال افزودن قابلیت‌های واقعیت مجازی و افزوده به اکوسیستم آندروید

مزایا

افزایش و ارتقای تصویرسازی

بهبود کیفیت آموزش

تصاویر، یادگیری را آسانتر می‌کنند. از این رو واقعیت مجازی به فراگیران درک عمیقی از موضوعات مختلف می‌دهد. تجربه یادگیری چندجانبه به کمک VR به خاطرسپاری مواد آموزشی را نیز تسهیل می‌کند.

یادگیری مشارکتی

فراگیران دیگر روش سنتی آموزش را کسل‌کننده می‌دانند. اما روش VR در جذب فراگیران و مشارکت‌شان در تجربه یادگیری موثر بوده است. از طرفی اعتیاد به گوشی‌های هوشمند بین نسل جدید را کاهش داده است و به آنها کمک کرده بر روی درس خود متمرکز باشند.

دسترسی در سطح جهانی

واقعیت مجازی یک پلتفرم بین‌المللی است که محدودیتی به لحاظ زبانی ندارد. دولوپرها پشتیبانی چند زبانه در نرم‌افزار فراهم کرده‌اند، بنابراین فراگیران در اقصی نقاط جهان با استفاده از اپلیکیشن‌های واقعیت مجازی، فرصت برابری برای آموزش دارند.

ارزیابی بهتر فراگیران

سیستم آموزشی رایج مبتنی بر ارزیابی و آزمون فراگیران است. اما واقعیت مجازی مبتنی است بر پاداش بر اساس آزمون و عملکرد فراگیران، هر چقدر هم اندک. به منظور تشویق فراگیران به عملکرد بهتر نیز از سیستم پاداش در بازی کمک می‌گیرد.

تحریک تمایل آکادمیک

فراگیران در هر سنی محتوای ویدئویی را به خواندن متن ترجیح می‌دهند. بنابراین VR با فراهم کردن محتوای ویدئویی به شکلی که موردعلاقه فراگیران باشد، علاقه و اشتیاق آنها را به تحصیل بالا می‌برد.

سرگرمی همراه با تحصیل

تکنولوژی VR تفریح و سرگرمی را به کلاس درس می‌آورد. صرفا نشستن و آموزش دیدن از طریق تماشای ویدئو و تصاویر سه بعدی چالش‌برانگیز نیست. افزودن سرگرمی به روند آموزش، فراگیران را بیشتر درگیر درس می‌کند و تعامل آنها با درس بیشتر خواهد شد. این یعنی هم از آموزش لذت می‌برند و هم عملکردشان در یادگیری تقویت می‌شود.

بهبود پژوهش

واقعیت مجازی ابزاری قدرتمند در بهبود پژوهش در زمینه‌های مختلفی چون پزشکی است. با پیشرفت در علوم پزشکی و آموزش، واقعیت مجازی نقش مهمی در ارائه راه‌حل‌هایی برای مدیریت بیماری و مداخلات بهداشتی بازی می‌کند.است.

معایب

تضعیف تعاملات انسانی

VR یک تکنولوژی مدرن است که بر تعاملات انسانی اثر می‌گذارد. در واقع افراد را به زندگی در یک دنیای مجازی بدون هیچ ارتباطی با افراد دیگر سوق می‌دهد، در حالی که در روش آموزش سنتی تعاملات بین افراد مهارت‌های ارتباط بین فردی را تقویت می‌کند.

عدم انعطاف‌پذیری

در آموزش به روش واقعیت مجازی نمی‌توانید آزادانه هر زمان مبحثی را متوجه نشدید، سوال بپرسید. فرآیند یادگیری برای هر دانش‌آموز متفاوت از دیگری است، زیرا ظرفیت هوش افراد یکسان نیست. بنابراین انعطاف‌پذیری که کلاس‌های درس سنتی با حضور معلم و دانش‌آموز دارند را ندارد.

اعتیادآور است

VR نیز مانند دیگر ابزارهای تکنولوژیک اعتیادآور است و احتمال زیادی دارد که فراگیران بسیاری در دام این اعتیاد بیفتند. اگر آنچه فراگیر در دنیای مجازی تجربه می‌کند بهتر از دنیای واقعی باشد،به احتمال زیاد به استفاده همیشگی از آن تمایل پیدا خواهد کرد.

هزینه بالای تهیه و خرید

تکنولوژی جدید تقریبا گران است، بنابراین برای همه افراد در همه جای دنیا قابل تهیه کردن نیست. استفاده از این تکنولوژی در تمام سطوح آموزش و پرورش نیازمند بودجه کلانی است. در حال حاضر، این ابزاری است که تنها توسط افراد معدودی مورداستفاده قرار می‌گیرد. با این شرایط این ابزار به جای ایجاد برابری آموزشی، شرایط ناعادلانه‌ای ایجاد کرده است.